Kiezen is geen keuze
Edewecht, 25/26-okt-2025 - Toegegeven, als je écht top wil worden in je sport, moet je keuzes maken. Een marathonloper die ook wereldkampioen kogelstoten wil worden, komt zichzelf onherroepelijk tegen. En dichter bij huis: grote kampioenen in het riichi spelen geen MCR. En andersom natuurlijk ook. De besten kiezen hun kamp — oost of west, bamboe of karakter, pin of punten.
Maar gelukkig zijn er altijd mensen die niet willen kiezen. Atleten met meerdere talenten worden zevenkampers of tienkampers. Lekker lopen, springen, werpen en stoten — allemaal tegelijk. En zo is er ook voor de multi-talentvolle mahjongspeler ooit een oplossing bedacht: het Doppelturnier in het Duitse Edewecht.
Een dag riichi, een dag MCR, twee individuele winnaars én een combinatieklassement. Altijd in het laatste weekend van oktober — handig, want dankzij de wintertijd krijg je een extra uurtje slaap.
Bij Olav (en later ook Jacqueline) stond het toernooi al jaren vast op de kalender. Vrijdag een snipperdag, zaterdag riichi en daarna naar de Griek (“nog eentje dan”), zondag MCR, prijsuitreiking, en hup — terug naar Nederland, want maandag wacht de plicht.
Maar de editie van 2025 verliep nét even anders.
Tijdens de opening kwam het bericht binnen als een koude douche: het Doppelturnier stopt. Dit zou de laatste keer zijn dat iedereen op deze manier samen zou komen. Nadat de eerste schok was verwerkt, begon het toernooi. Jacqueline had vier rondes nodig om op gang te komen, maar in de vijfde liet ze haar ware aard zien en sloot af met een knalpartij — goed voor de 13e plaats.
Olav daarentegen begon sterk. Héél sterk. Zó sterk dat hij op dag één gewoon het riichi-toernooi won. En toen sloeg de twijfel toe: gaat hij zich vanavond bij de Griek een beetje inhouden?
Nee dus.
Zes van de zeven ouzo-shots verdwenen bij Olav — met bijbehorend theater, uiteraard. Een kampioen weet tenslotte hoe je wint én hoe je viert.
De volgende ochtend begon echter minder heroïsch. Aan tafel met Jacqueline is namelijk een garantie voor rampspoed (vraag maar aan Olav). Nul punten voor hem, twee voor haar. Maar waar Jacq bleef hangen in de middenmoot, herpakte Olav zich als een ware professional. Hij eindigde uiteindelijk vierde bij MCR, terwijl Jacqueline keurig 16e werd.
En toen kwam de ontknoping: Olav bleek de beste over beide dagen. Winnaar van het laatste Doppelturnier ooit!
De wisselbokaal blijft voortaan in Nistelrode — voor altijd.
Olav deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Maar van binnen juichte hij als een klein kind.